Unha comida no monte

Non se podería atopar mellor maneira de finalizar o curso que esa: a comida no Parque do Vixiador.
O mellor sería que poidesen ter estado aí todas as familias de todos os coelliños e coelliñas brancos, esperemos se poida repetir cunha asistencia plena.
O coelliño branco maior (Manolo) querería darvos a todos e a todas as grazas por estos dous cursos cheos de bos momentos e tamén lembrarvos que isto ten que repetirse (o da comida común, claro) que el non deixará de anotarse.

Moitas grazas por formar parte xa de min.